Szeflera drzewkowata - uprawa, przycinanie, choroby

Szeflera jest popularną rośliną doniczkową, należącą do rodziny araliowatych Araliaceae. Nazwa Schefflera pochodzi od nazwiska niemieckiego botanika Jacoba Christiana Schefflera. Do jej rodzaju zalicza się wiele gatunków. Jednym z najpopularniejszych jest szeflera drzewkowata pochodząca z Tajwanu, nazywana także Heptapleurum arboricola. 

Otwórz galerię

Szeflera drzewkowata (Schefflera arboricola) osiąga do 1,5 m wysokości. Jej liście są błyszczące, ciemnozielona oraz dłoniasto złożone i mają 15-20 cm długości - każdy składa się z 7 do 9 listków. Obecnie możemy spotkać się z kilkudziesięcioma odmianami, wśród których królują takie z liśćmi całkowicie cielonymi, powcinanymi, w jasnymi cętkami lub cętkami, pofałdowanymi lub poskręcanymi. Co więcej, odmiany szeflery są zarówno wysokie, jak i niskie. 

Uprawa oraz wymagania szeflery drzewkowatej

• W sezonie wegetacyjnym dobrze czuje się ona zarówno na zewnątrz, jak i w mieszkaniu - może być wówczas wystawiana na balkonach lub tarasach
• Latem jednak, roślina oczekuje bardzo jasnego, ale osłoniętego przed bezpośrednim słońcem miejsca, w pokojowej temperaturze wynoszącej 18-24°C oraz podłoża, które będzie lekko wilgotne.
• Wiosną, kwiat można przesadzić do żyznej, świeżej oraz lekko kwaśnej ziemi kwiatowej, a także przyciąć roślinę. Pozwoli jej to na lepsze rozkrzewianie. Ścięty wierzchołek pędu możemy potraktować jako sadzonkę oraz ukorzenić go w wilgotnym podłożu
• Zimą szeflera przechodzi w okres spoczynku - należy przenieść ją wówczas do chłodnego, ale jasnego pomieszczenia. Temperatura tam powinna wynosić 12-16ºC. Należy także zaprzestać nawożenia rośliny, a jej podlewanie ograniczyć do minimum.
• W okresie od marca do września, ze względu na jej szybki wzrost, roślina powinna być nawożona

Otwórz galerię

Przycinanie szeflery drzewkowatej

Wierzchołki głównych pędów szeflery należy przycinać raz w roku. Najlepsza pora do tego to wiosna lub lato. Szeflera będzie wówczas bardziej rozgałęziona, a tym samym zyska nieco bardziej bujny wygląd. Aby efekty były jak najlepsze, przycinanie należy rozpocząć od pędów szeflery u jak najmłodszych roślin.

Choroby i szkodniki szeflery drzewkowatej

• Choroby bakteryjne. Objawiają się one plamami na liściach rośliny. Główne bakterie, które atakują szeflerę są Xanthomonas campestris pv. hederae oraz Pseudomonas cichorii. Zakażenie pierwszymi z nich objawia się brązowymi plamami, które otoczone są żółtą obwódką na liściach. Szczególnie masowo zlokalizowane są one pomiędzy żyłkami. Drugie z nich natomiast, powodują, że liście mają brązowe, ale początkowo małe oraz wodniste plamy. Bardzo szybko powiększają się jednak one oraz zlewają ze sobą, a ich kolor zmienia się na czary. Wówczas kwiat masowo zrzuca liście.
• Choroby grzybowe. Najczęściej spotykaną chorobą grzybową jest alternarioza. Na liściach pojawiają się wówczas okrągłe, wodniste oraz ciemnobrązowe plamy, a wokół nich widoczna jest obwódka w kolorze żółtym. W ciągi kilku dni plamy rozprzestrzeniają się na całą roślinę. Aby uniknąć tej choroby należy unikać moczenia dolnych liści w trakcie podlewania.
• Szkodniki roślin doniczkowych. Jeżeli szeflera uprawiana jest w wysokiej temperaturze oraz w warunkach suchego powietrza, sprzyja to pojawieniu się przędziorków. Są to czerwone, drobne roztocza, które żerują po spodniej stronie liści. Najbardziej dokuczliwym gatunkiem przędziorków jest przędziorek chmielowiec. Skutkiem jego żerowania są zżółknięte, oplecione delikatną pajęczynką liście szeflery.

Rozmnażanie szeflery drzewkowatej

Wyróżniamy dwa sposoby rozmnażania rośliny:

• Rozmnażanie przez odkłady powietrzne. Jest to prosta metoda, która nie wymaga specjalnych urządzeń. Należy wybrać młody pęd boczny oraz zdjąć z niego około 10-15 cm kory. "Gołe" miejsce należy okładać wilgotną ziemią torfową lub wilgotny mchem. Następnym krokiem jest owinięcie go folią aluminiową. Folię należy z dwóch stron obwiązać sznurkiem tak, aby się nie zsunęła. W okresie kilku miesięcy, w zranionym miejscu, wytworzą się nowe korzenie. Pęd, z którego chcemy uzyskać sadzonkę odcinamy od rośliny matczynej i sadzimy do oddzielnej doniczki wyłącznie jesienią.
• Rozmnażanie z sadzonek wierzchołkowatych. Wiosną, w marcu lub w kwietniu należy pobrać z rośliny sadzonki pędy - w tym celu należy odciąć ich młode wierzchołkowe części. Kolejnym krokiem jest umieszczenie ich w wilgotnym podłożu. Tak posadzone sadzonki razem z doniczką należy owinąć folią. Po upływie 1-1,5 miesiąca sadzonki wytworzą korzenie - jest to doskonały czas na usunięcie folii.

Sadzonki szeflery drzewkowatej